Als je tekendocent een berichtje op Facebook zet met foto’s van werk van een leerling met het volgend commentaar erbij: ‘Heel soms kom je ze tegen, die Egon Schieles en Francis Baconnen in de dop. Gewoon jaloers op het gemak van het tekenen van een 16-jarige. Übertalent dus in Havo 4.’ en die tekendocent is mijn oud-collega Michiel Eikenaar, iemand die dit soort loftuitingen zeker niet in grote hoeveelheden rondstrooit, dan ben je een goeie.
Zaterdag 9 januari jl. was het weer zo ver: de KSE beet als eerste in de regio het spits af in het nieuwe ‘open dagen seizoen’. Hoewel het niet mijn gewoonte is op dit soort dagen mijn lieve oud-collega’s lastig te vallen met mijn aanwezigheid, ben ik voor een keertje (vooral omdat mijn kleindochter volgend jaar als brugwup de KSE onveilig gaat maken) toch de zaak eens van de andere kant wezen bekijken.
In de jaren vóórdat we als cultuurprofielschool officieel gingen focussen op de (moderne) media was er natuurlijk op mediagebied al e.e.a. aan de hand bij ons op school: al dat ‘mediagedoe’ waarmee de KSE zich in de loop van de jaren succesvol zou gaan profileren kwam natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen.
