De vele gezichten van Anke Helmich

Vandaag aandacht voor oud-leerling op de KSE èn oud buurmeisje Anke Helmich. In 1990 verkaste ik met mijn gezin naar een mooi huis aan de rand van Etten-Leur . Tot de dag van vandaag wonen we daar met veel plezier en dat niet in de laatste plaats omdat we daar zulke voortreffelijke buren hebben. Zo kwam de familie Helmich naast ons wonen en van begin af aan was daar een allerhartelijkst wederzijds contact mee.

Anke, een van de dochters uit het gezin, zou ik in schooljaar 1991-1992 in de Havo4 examengroep voor tekenen voor mijn neus krijgen op de KSE. In dat jaar viel Anke als nieuwkomer op door haar goede resultaten, zowel voor de theorie als praktijk. Na het behalen van haar Havodiploma bij collega Kees Lauwen voor tekenen, en eerst een jaartje de opleiding tot docent textiele werkvormen gevolgd te hebben in Amsterdam, is zij vervolgens overgestapt naar wat toen bekend stond als de modeacademie Charles Montaigne (na een fusie in 1992 met HTS Meester Koetsier, een soortgelijke opleiding destijds thans bekend als AMFI).

Na daar afgestudeerd te zijn heeft zij sinds 2001 een bloeiende praktijk voor Concept Design, Fotografie, Interior Design, Styling op het gebied van Interieur, Lifestyle, Kids, Food & Fashion waarbij vintage en hergebruik vaak voorop staan en zou zij zich in de loop der jaren ontwikkelen tot een ware vakvrouw die veel gevraagd werd door allerlei opdrachtgevers.
Als zodanig was zij betrokken bij reportages in magazines en op websites als VT wonen, Happinez, Happi Kids, 101 Woonideeen, Ariadne at Home, Living, Delicious, Marie Claire, Viva, Libelle, Red, Cosmogirl, Shop, Margriet, More, Flair, Yes, Kek Mama en Ouders van Nu.
Ook waren er werkzaamheden voor Leeff, Flexa magazine, ‘Moooi’ magazine, Karwei, Eijffinger, Perscentrum Wonen, Etos, DA, V&D, Engelpunt, Onszelf, Gezinnig, De Oude Speelkamer.nl en werkte zij mee aan 2 televisieseizoenen van VT Wonen Zelf aan de Slag.
Hieronder een paar voorbeelden uit dat werk:

I.o.v. Karwei 2017

I.o.v. Bow 2018

De waarde van afval

Tegenwoordig heeft echter iets anders haar enthousiaste aandacht en is zij als hartstochtelijk coach kinderen, ouders en scholen aan het begeleiden op het gebied van Creatief Denkvermogen. Vooral voor de groep die van nature zo denkt, Creatief Hoogbegaafden, is het heel belangrijk dat die zich hierin kan ontwikkelen en dat zij in hun kracht kunnen en durven staan. Daarin wil Anke een hulp en stimulator zijn. Naast haar eigen creatieve en commerciële projecten en interieur design en fotografie in opdracht zet Anke op dit moment veel energie in om ‘Creatieve Sensitieve Snelle Denkers’ en hun omgeving te helpen en te coachen bij de ontdekking en ontwikkeling van hun talent omdat zij binnen het reguliere onderwijs vaak niet tot hun recht komen. Meer hierover vind je via haar site The Poetry of Creation.

Tijdens een masterclass over deze materie ontdekte Anke ook de ‘autonome kunstenaar in zichzelf’, en wist dat via fotografie vorm te geven binnen het thema ‘Family-re-Frames‘(vrij vertaald: familiebanden op een andere manier nader bekeken).
Anke hierover:
‘Als kunstenaar onderzoek ik de ‘autonome ik’ en ‘de autonome kunstenaar’ in mijzelf, via fotografie.
Wie ben ik? Kan ik, ‘ik zijn’ zonder alle rollen die ik beoefen in het dagelijks leven? Wie ben ik zonder mijn omgeving? Via oude foto’s van mezelf en iedereen om mij heen in mijn eigen familiesysteem ga ik aan de slag met het creatieve proces van ‘De Autonome Ik’ in ‘Family-re-Frames’. D.m.v. bending, breaking en blending onderzoek ik lijnen, overeenkomsten en verschillen en ontwerp ik een nieuwe eigen werkelijkheid. Ik deel mijn proces waarvan ik niet weet waar ik uitkom. In het delen van mijn proces voel ik de kwetsbaarheid van het zijn en zoeken.’

Anke combineert en verwerkt foto’s van haar en haar familie uit de familiealbums op verrassende wijze en presenteert de resultaten in dummy’s, waarin zij de bladzijden met tekst op associatieve wijze bewerkt wat leidt tot opvallende resultaten.
Anke: ‘Onderzoek en proces van dit werk heb ik in willekeurige oude boeken uit de Kringloopwinkel geplakt. Op de pagina van het opengeslagen boek waar geen foto zat, heb ik de tekst deels zwart gelakt en met de overgebleven woorden ‘woordkunst’ gemaakt, die alsof het zo moest zijn, vaak heel mooi passend was bij de foto ernaast. ‘

Hieronder, in een filmpje en foto’s, is te zien hoe zij op boeiende wijze hieraan vormgegeven heeft.
Voor mij was het bekijken van Ankes werk helemaal bijzonder omdat ik de meeste mensen op de foto’s ken. Ik ben ervan overtuigd dat we nog veel van Anke en haar werk zullen horen en zien!