Hoe (oud-)leerlingen hun docent zien…

Inmiddels bevat dit blog alweer zo’n dikke 300 afleveringen. Een berg materiaal die duidelijk laat zien hoe middelbare scholieren met dit vak bezig zijn (geweest) in de loop der jaren samen met mijn collega’s en met mij. Soms houden die leerlingen je ook een spiegel voor.

Ik heb daar al eens hier eerder aandacht aan besteed. Vandaag een vervolg hierop.De leerlingen die ik in de klas gehad heb weten het: mijn wijze van werken was best wel direct, ik zei waar het op stond, soms in krachtige (vaak ludiek bedoelde) bewoordingen, maar nooit met de bedoeling om te kwetsen of te beledigen, eerder om de aandacht erbij te houden, of om corrigerend bezig te zijn zonder meteen over te hoeven gaan tot het verstrekken van zinloos strafwerk.

Gelukkig is dat al die jaren over het algemeen goed overgekomen en redelijk gelukt: het aantal klachten wat ik mocht ontvangen was te tellen op de vingers van één hand. Het was zelfs zo dat, toen ik lang genoeg voor de klas stond,  mijn toenmalige leerlingen door hun ouders die ook les van mij hadden gehad, gevraagd werden of ik nog steeds zulke taal uitsloeg om hen meteen daarna duidelijk te maken dat het allemaal niet zo kwaad bedoeld was.

Als je zo werkt moet je het natuurlijk ook niet gek vinden als je dan af en toe wel eens wat terug krijgt.  Zo heb ik het eind jaren 70 in het roemruchte schoolblad Slurfje (later Orakel) , gebracht tot stripfiguur die nogal wat te incasseren krijgt (met dank aan Jan Vermeeren I en  II). Ad Thijs (toen nog leerling, thans docent levensbeschouwing op de KSE) bracht Jan zijn versie van Jansen ook regelmatig voor het voetlicht in zijn strips en tekeningen voor het schoolblad en Tineke, één van mijn lieve bovenbouwleerlingen begin jaren 80 heeft mijn toenmalig hondje en mij in volle actie op een baksteen vereeuwigd (hij staat nog steeds op mijn bureau!).

Wie het hardst tekeer ging, hond of baasje, laten we maar in het midden. Miklos grijpt bij het maken van de schoolexamenkeuzeopdracht ‘Het spook van de KSE’ zijn kans en verbeeldt ondergetekende als zodanig terwijl hij door de wand van een der tekenlokalen de gang op komt zweven.  En  op de foto kan natuurlijk ook! Op de eerste afbeelding hieronder uit 1976 zie je een lesmoment vastgelegd door fotograaf Cor van Gastel over de rug van Diana Dubois gefotografeerd.

Een volgende keer de reportage waar deze foto onderdeel van is. En zelfs vandaag de dag blijken mijn huidig hondje en  ik nog steeds een inspiratiebron voor oud-leerling Johan van de Kar bij het vervaardigen van zijn wekelijkse strip Doppie op Facebook.