Veel van mijn oud-leerlingen ben ik in de loop der jaren blijven volgen. Ook dankzij dit blog ben ik weer met veel van hen in contact gekomen en ik ben dan blij te zien en/of te lezen dat het hen goed gaat , privé en/of in hun werk, en als ze me dan vertellen dat ik op een of andere wijze hen een duwtje in de goede richting heb mogen geven, ben ik helemaal gelukkig.
Helaas, het leven is niet voor iedereen even vriendelijk…
In mijn blogs is regelmatig de naam gevallen van Philip Corsius, een buitengewoon getalenteerde leerling die tijdens zijn KSE-jaren door zijn inbreng op filmgebied van grote betekenis is geweest bij het vorming van de KSE als cultuurprofielschool. Philips zus Céline heb ik eveneens in de klas mogen hebben. Ook zij is buitengewoon getalenteerd, met name op muzikaal gebied. Voor twee producties van broer Philip, het prijs winnend ‘Fataal’ en ‘Hoofse Liefde’ schreef zij de muziek. In het laatste filmpje speelde zij tevens een belangrijke rol.
Film Fataal
Céline en Philip op het grote premièrefeest in 013
(midden) op het grote premièrefeest in 013
Prijsuitreiking door Viktoria Koblenko
Bij de persconferentie na de prijsuitreiking
Céline met de trofee voor Fataal
Film Hoofse Liefde
Poster voor Hoofse Liefde met Céline en haar tegenspeler
Filmstill ‘Hoofse Liefde’
Filmstill ‘Hoofse Liefde’
Filmstill ‘Hoofse Liefde’
Helaas is Céline al heel lang lijdend aan een slopende ziekte: ME (Myalgische encefalomilitis) oftewel het nog steeds niet verklaarbare chronisch vermoeidheidssyndroom. De enig erkende behandeling hier in Nederland (al bestaan er gerede twijfels aan de wetenschappelijke onderbouwing en de werkzaamheid van deze therapie) bestaat uit hulp van een psycholoog of psychiater en een fysiotherapeut die zal trachten de patiënt in zijn of haar activiteiten te stimuleren tot het best mogelijke niveau: ‘Cognitieve Gedragstherapie‘.
Jammer genoeg heeft die benadering voor Céline desastreuze gevolgen gehad: zij is hierdoor zo sterk achteruit gegaan dat zij thans van de 24 uur van een etmaal 23 uur op bed en in het schemerduister moet vertoeven omdat anders de prikkels te sterk en te vermoeiend binnen komen. Gedurende haar tijd op de KSE was Céline al ziek (vanaf haar 10e lijdt zij al aan deze ziekte) maar wisselden periodes dat het ‘niet’ of ‘net nog wel’ kon elkaar af.
Ondanks soms lange periodes van noodgedwongen afwezigheid zag zij kans om op de KSE haar VWO-diploma te behalen en haar bijdragen te leveren aan de filmprojecten van Philip. Zij werd vervolgens na diverse audities en gesprekken toegelaten tot het HKU Utrechts Conservatorium maar helaas was het daar door haar ziekte snel met die studie gedaan…
Afgelopen week werd er op de radio en op de televisie in het programma Focus uitgebreid aandacht besteed aan deze vreselijke ziekte. Behalve Céline zie en hoor je daarin ook haar vader en moeder die haar thans thuis verzorgen. Vader Lou Corsius strijdt al jaren tegen psychologen die beweren op grond van onvolledig en onbetrouwbaar onderzoek dat de oorzaak van deze ellende tussen de oren zou zitten en pleit voor meer onderzoek naar fysieke oorzaken: ‘Het einde van het tijdperk dat ten onrechte overheerst werd door de psychologische benadering is nabij. Nu is nog verdere ontwikkeling van diagnostische tests en geneesmiddelen nodig’.
Hier vind je de radiostream van Focus zoals uitgezonden op Radio1 op 21 februari jl.,een uitzending die veel verduidelijkt en tevens verbijstert als het gaat over het onbegrip en de vooroordelen over deze ziekte.
Het televisieprogramma is op 22 februari jl. uitgezonden op NPO2 en vind je hier.
Genezing van deze vreselijke ziekte zit er helaas voorlopig nog niet in. Ik hoop wel dat deze uitzendingen bij zullen dragen aan verder serieus onderzoek naar de fysieke oorzaken en dat daaruit wellicht resultaten zullen komen die het lijden van Céline en haar lotgenoten enigszins zullen verlichten. Intussen wens ik haar en haar familie goede moed en veel sterkte in de strijd!
