In de voorlaatste week van deze vakantie kreeg ik het droevige bericht dat Tiny van den Dungen overleden was, vanaf 1968 tot 1993 de allereerste schoolleider van de KSE. We kenden elkaar 50 jaar en praktisch vanaf het eerste moment was er een unieke klik.
Hij maakte tijdens mijn sollicitatie met zijn jongensachtige flair en charme meteen al grote indruk op mij. Blijkbaar had ik ook bij hem een snaar geraakt, want ik mocht in 1973 komen werken op ‘zijn’ Scholengemeenschap. Als oprichter, stuwende kracht, ‘bouwpastoor’ en altijd energiek schoolleider gaf hij als geen ander de school smoel en wist met zijn jeugdige charme en enthousiasme tijdens die eerste jaren na de oprichting en in de fase van de nieuwbouw van de school van alles en nog wat uit het vuur te slepen bij de gemeente en vooral in Den Haag. In die jaren zeventig mocht ik er dan ook getuige van zijn hoe onder zijn altijd enthousiaste leiding in Etten Leur een waar onderwijsmonument neergezet werd.
Ondanks de grootte van het scholencomplex en het aantal leerlingen – jarenlang was de Katholieke Scholengemeenschap Etten-Leur (later werd dat pas KSE) destijds de grootste school van Nederland- was kleinschaligheid en persoonlijke aandacht altijd aanwezig dankzij het door van de Dungen geïntroduceerde leshuissysteem waarin elke leerling zich thuis kon voelen onder leeftijdgenoten van hetzelfde leerjaar.
Wat mij in Tiny ook steeds trof, was het onbegrensd vertrouwen wat hij altijd in mij en in in mijn tekencollega’s gehad heeft. Hoe hij ons altijd carte blanche gaf bij de verschillende grote projecten die we tijdens zijn rectoraat gerealiseerd hebben, zoals het tunnelproject, het grote Van Gogh billboardproject en de jubileumkrant bij het 25-jarig bestaan van de school. Tijdens zijn rectoraat hebben we bovendien tekenen succesvol als eindexamenvak op alle afdelingen (inmiddels een vaste waarde) weten te realiseren en steeds mochten we rekenen op Tiny’s onmisbare steun.
Zijn motto naar mij in die tijd: ‘We gaan weer stunten, hè Sjaak!’ En hij genoot daarvan als we alles tot een mooi einde gebracht hadden, zeker zoveel als mijn collega’s en ik, en zijn waardering voor ons werk heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken.
Tiny’s tunneltaart
Tiny’s tunneltaart
Tiny’s tunneltaart
Vriendschappelijk, wars van uiterlijkheden en procedures , dol op improvisatie en onverwachte verrassingen. Dat maakte van hem een onconventionele maar sterke en populaire schoolleider met oog voor zijn mensen en je zette graag een stapje extra voor zo’n man.
Met zijn overlijden is een tijdperk afgesloten. Een week of 8 geleden sprak ik hem nog even bij ons in de straat waar hij met enkele vrienden aan de wandel was. Allebei waren wij alweer heel wat jaartjes uit het onderwijs, maar steeds nog blij elkaar zo eens te zien. Zoals bij elke ontmoeting tijdens die laatste jaren pakten we elkaar even vast, om te concluderen: ‘Wat hebben we toch altijd een goeie tijd gehad met elkaar!’
Mijn vrouw en ik hebben aan Tiny van den Dungen heel veel te danken. Allebei hebben we een grandioze tijd gehad op de ‘Scholengemeenschap’ en wij zijn trots en gelukkig om onder zijn leiding te hebben mogen werken en hem te hebben mogen kennen.
Tiny, bedankt voor alles, maar vooral voor al je vriendschap, betrokkenheid en vertrouwen!
Lieve familie van den Dungen: heel veel sterkte bij dit zware verlies.
De overlijdensadvertentie
1970 Directeur van den Dungen
Bij de opening in 1975 van de nieuwbouw met staatssecretaris Veerman en bestuursvoorzitter Twaalfhoven
1977 Carnaval in de veehal, met burgemeester Frank Houben
1984 Tiny spreekt bij een afscheid
1993 met ondergetekende bij een interview met Omroep Brabant
2018 Bij ‘de KSE draait door’
2018 Tiny in de documentaire ‘KSE 50’
2020 Bij het afscheid van Peter van Heusden
Portretje van Tiny, door mij gemaakt in de jaren 70 voor schoolblad Slurfje
